Można by założyć, że im bardziej skomplikowana diagnostyka, tym skuteczniejsza. W ten sposób badanie USG przez wiele osób zostało uznane za niewystraczające przy diagnozowaniu urazów. Tak jednak nie jest. Metoda ta obrazuje narządy wewnętrzne w innym zakresie niż np. tomografia komputerowa i świetnie spełnia swoje zadanie w diagnostyce różnych schorzeń.

USG – uniwersalne ultradźwięki

Ultrasonografia jest nieinwazyjnym badaniem, które w diagnostyce wykorzystuje odbicie fal ultradźwiękowych, umożliwiając uzyskanie obrazu narządu. W przypadku USG tkanek miękkich (USG ortopedyczne), obrazowanie obejmuje zmiany patologiczne wskazanych do badania obszarów w obrębie mięśni, więzadeł, powięzi i ścięgien. Ponieważ USG jest badaniem nieinwazyjnym, jest w związku z tym metodą bezpieczną i może być wielokrotnie powtarzana, co jest jej dużym atutem, stąd jej popularność – wyjaśniają specjaliści Rex Medica. Poza tym, metoda pozwala diagnozować prawie wszystkie narządy, z wyjątkiem centralnego układu nerwowego – do tego służy już rezonans magnetyczny (MRI). Jest to niezwykle precyzyjna metoda, umożliwiająca wykrycie w narządach bardzo małych zmian o wielkości nawet 0,1 mm.

Kiedy na badanie ultrasonograficzne?

Dużą przewagą USG nad tomografią czy rezonansem magnetycznym jest możliwość wykorzystania tej metody w dynamicznych badaniach narządów, a więc podczas ruchu, co daje możliwość ich obserwacji. Jak tłumaczą specjaliści Rex Medica, poza echokardiografią, jest to bardzo popularny sposób diagnozowania stawów, w których zmiany patologiczne ujawniają się dopiero w trakcie wykonywania określonej czynności. W tomografii i rezonansie, które są metodami statycznymi, uzyskanie takich wyników nie jest możliwe.

O ile tkanki miękkie, mięśnie i stawy kwalifikują się do badań rezonansem, do diagnostyki zdecydowanej większości ortopedycznych przypadków wystarcza ultrasonografia. Podobnie jest ze wszystkimi, prawidłowo przebiegającymi objawami schorzeń, do badań których standardowo wykorzystuje się USG jako metodę najbardziej optymalną. Stosuje się je także w diagnostyce płodu, prostaty (przezodbytnicze badanie specjalną głowicą) czy piersi, z powodzeniem wykonując je u kobiet między 40-50 rokiem życia jako uzupełnienie mammografii. USG odgrywa również ogromną rolę podczas biopsji i pobierania tkanki do badań histopatologicznych, co wykonuje się pod kontrolą głowicy. Monitoring USG jest zresztą coraz bardziej popularny i wraz z rozwojem leczenia małoinwazyjnego, coraz więcej specjalizacji wykorzystuje potencjał ultradźwięków w celu prawidłowego przeprowadzenia zabiegu, jak chociażby chirurgia naczyniowa czy ortopedia w zabiegach regeneracyjnych bądź w iniekcjach dostawowych.

Czego nie pokaże USG?

Wszystkie wielonarządowe urazy, jakie są następstwem np. wypadku bądź zmiany chorobowe w kilku okolicach, np. przerzuty nowotworowe są wskazaniem do rezonansu – w tym zakresie jest to nieoceniona metoda diagnostyki, której nie dorówna badanie ultrasonograficzne. Również urazy kostne nie zostaną wykryte tą metodą, ponieważ fale ulegają odbiciu od kości, podobnie jak od narządów wypełnionych gazami, dlatego np. badanie jamy brzusznej wymaga specjalnego przygotowania.

Dzięki badaniu możliwa jest również nieinwazyjna ocena naczyń całego organizmu człowieka, czyli tzw. angiografia rezonansem magnetycznym. Podczas takiego badania w zupełnie nieinwazyjny sposób można otrzymać obraz naczyń krwionośnych i ocenić ewentualne patologie, takie jak np. tętniaki czy naczynia patologiczne. Podczas badania rezonansem magnetycznym w ogóle nie występuje szkodliwe dla zdrowia promieniowanie rentgenowskie, lecz nieszkodliwe dla organizmu pole magnetyczne i fale radiowe.

W bardzo dużym uproszczeniu, rezonans magnetyczny polega na pochłanianiu i wysyłaniu fal elektromagnetycznych przez jądra atomów, głównie wodoru, umieszczonych w ukierunkowanym silnym polu magnetycznym. Informacja o ilości (gęstości) występowania atomów i innych wielkości fizycznych daje nam informację, na podstawie której rekonstruowany jest obraz poddanych badaniu tkanek. W następnej kolejności lekarz radiolog opisuje powstały obraz.

Aparat, którym wykonujemy rezonans magnetyczny, jest wyposażony w pełen zestaw specjalistycznych cewek dedykowanych badaniom poszczególnych części ciała: kręgosłupa, kolan, nadgarstków, barków, stawów biodrowych, skokowych czy stóp. Dzięki tym dodatkowym cewkom uzyskane obrazy są jeszcze bardziej wyraźne i dokładne w porównaniu do innych aparatów rezonansu. Dodatkowo nasze cewki są przystosowane do badania pacjentów bardzo umięśnionych, otyłych lub z obrzękami, którzy nie mogą wykonać badania w innych pracowniach rezonansu.

Naszą unikatową na skalę całej Polski usługą jest wykonywanie większości sekwencji rezonansu magnetycznego głowy w ciszy oraz badanie lędźwiowego odcinka kręgosłupa z możliwością odwrócenia pozycji. Pomaga to osobom, dla których rezonans jest stresujący z powodu ograniczonej przestrzeni, a także dzieciom, które mogą odczuwać niepokój i lęk. Naszym najmłodszym pacjentom podczas badania mogą oczywiście towarzyszyć rodzice.

Czas trwania rezonansu magnetycznego wynika ze specyfiki samego badania. W jego trakcie silny magnes wytwarza pole magnetyczne, które działa na znajdujące się w każdej komórce ciała atomy wodoru. Krótkie impulsy promieniowania elektromagnetycznego o częstotliwości radiowej sprawiają, ze cząsteczki te wysyłają sygnały wzmacniane przez odbiornik i przekształcane są na obrazy, które później podlegają ocenie lekarzy.

Obrazowanie techniką rezonansu magnetycznego może być przeprowadzane w różnych sekwencjach. Wyróżnia się cztery podstawowe sekwencje – obrazy T1-zależne (sprawdzają się np. przy obrazowaniu mózgu), obrazy T2-zależne (pozwalają np. odróżnić guz od torbieli), FLAIR (wykorzystywane w diagnostyce chorób demielinizacyjnych) oraz obrazowanie dyfuzyjne (stosowane m.in. w diagnostyce udaru mózgu). Każda sekwencja rezonansu magnetycznego trwa od 3 do 10 minut, a w trakcie badania wykonuje się ich co najmniej kilka, zmieniając parametry urządzenia, co daje różne możliwości diagnostyczne. Z tego właśnie wynika długi czas, który jest potrzebny na przeprowadzenie rezonansu.

W przypadku niektórych badań niezbędne jest podanie kontrastu dożylnie. W takim wypadku przed badaniem zostanie założony wenflon do jednej z żył przedramienia.

Następnie Pacjent proszony jest o położenie się na specjalnym ruchomym stole. Stół wraz z pacjentem automatycznie wsuwa się do tunelu aparatu. Podczas badania należy leżeć spokojnie i pozostawać w bezruchu.

Nad przebiegiem badania czuwa technik oraz lekarz, którzy obserwują pomieszczenie i wydają polecenia przez mikrofon. Pacjent może się kontaktować z technikiem w ten sam sposób.

Bezwzględnym przeciwwskazaniem do wykonywania badania rezonansu magnetycznego są wszczepione u pacjenta urządzenia elektryczne i elektroniczne, a w szczególności:

• rozrusznik serca,
• pompa insulinowa,
• wszczepiony aparat słuchowy,
• neurostymulatory,
• klipsy metalowe wewnątrzczaszkowe,
• metaliczne ciało w oku.

Istnieją również względne przeciwwskazania, takie jak metalowe endoprotezy, szwy i ciała obce w innej lokalizacji. Posiadający je Pacjenci są zobowiązani poinformować o tym fakcie osobę wykonującą badanie. W takim przypadku należy też dostarczyć pełną dokumentację medyczną zastosowanego implantu przed wykonaniem badania. Pierwszy trymestr ciąży jest również względnym przeciwwskazaniem do wykonania badania. Każdorazowo o wykonaniu badania decyduje lekarz radiolog.

W przypadku wątpliwości prosimy o kontakt telefoniczny z recepcją Centrum Diagnostyki Obrazowej Rex Medica.

Rezonans magnetyczny nie jest badaniem, do którego trzeba się rozbierać – należy jednak przystąpić do niego w luźnym, wygodnym ubraniu, które podczas pobytu w aparacie nie będzie krępować ruchów.

Co bardzo ważne, na rezonans magnetyczny należy zgłosić się w ubraniu bez jakichkolwiek metalowych elementów, takich jak zatrzaski, suwaki, guziki, cekiny czy paski. Ich obecność może zakłócać działanie aparatu i fałszować wyniki badania. Warto zwrócić uwagę, czy wybrane na badanie spodnie nie mają metalowego guzika, a biustonosz nie posiada metalowych fiszbin.

Kobiety powinny zrezygnować z makijażu – drobinki metalu mogą znajdować się np. w tuszu do rzęs czy cieniach do powiek.

Do pomieszczenia z aparatem rezonansu magnetycznego nie wolno też wnosić jakichkolwiek metalowych przedmiotów, kart kredytowych, zegarków, telefonów komórkowych czy innych urządzeń elektronicznych, gdyż grozi to poważnym niebezpieczeństwem. Ze względu na silne pole magnetyczne przedmioty te mogą zagrozić życiu pacjenta, ulec zniszczeniu lub spowodować uszkodzenie aparatu.

Z tego samego powodu bezpośrednio przed rezonansem magnetycznym lepiej nie pić kawy oraz innych napojów, a na badanie zgłosić się z opróżnionym pęcherzem moczowym. Wyjątkiem są badania miednicy, w których pęcherz powinien być średnio wypełniony (oznacza to, że bezpośrednio przez rezonansem nie wolno oddawać moczu). Dzięki temu uzyskać można dużo lepsze obrazy znajdujących się w miednicy narządów wewnętrznych.

Kolejny wyjątek to badanie rezonansu magnetycznego z użyciem kontrastu. Wówczas trzeba wypić spore ilości wody zarówno przed badaniem, jak i po jego zakończeniu. Jest to bardzo ważny element profilaktyki nefropatii pokontrastowej, czyli możliwych zaburzeń pracy nerek po podaniu środka kontrastowego. Dlatego po badaniu bardzo ważne jest jak najszybsze wydalenie kontrastu wraz z moczem, czemu służy właśnie wypicie dużych ilości wody. Butelkę z wodą należy mieć przy sobie i natychmiast po zakończeniu badania zacząć ją popijać, aż do opróżnienia całości.

Dotyczy to absolutnie wszystkich leków, również tych przyjmowanych w leczeniu często występujących chorób przewlekłych: nadciśnienia tętniczego, cukrzycy, chorób układu krwionośnego oraz oddechowego.

W przypadku cukrzyków ważne jest ustalenie godziny badania w taki sposób, by nie kolidowała z koniecznością przyjęcia insuliny. Rezonansu magnetycznego nie można bowiem przerywać, a pacjent musi pozostawać cały czas w bezruchu.

Takie same zasady dotyczą rezonansu magnetycznego z użyciem środka kontrastującego. Kontrast w żaden sposób nie wpływa negatywnie na działanie leków stosowanych w terapii chorób przewlekłych. Po badaniu środek kontrastowy jest szybko wydalany przez nerki w niezmienionej postaci. Przed i po rezonansie z podaniem środka kontrastującego zaleca się wypicie większych ilości płynów, aby został jak najszybciej wydalony wraz z moczem.

• nowotwory mózgu,
• guzy rdzenia kręgowego, serca, płuc, nowotworowe tkanek miękkich, zapalne tkanek miękkich,
• stwardnienie rozsiane,
• choroby otępienne, np. choroba Parkinsona, choroba Alzheimera,
• zaburzenia neurologiczne,
• udar mózgu,
• choroby naczyń krwionośnych,
• nowotwory narządów rodnych u kobiety oraz gruczołu krokowego u mężczyzn,
• urazy stawów, więzadeł i mięśni,
• zapalenie kości.

Pacjenci wykonujący badanie z użyciem środka kontrastującego są zobowiązani do przyniesienia wyników badań krwi na kreatyninę i mocznik, które pokazują stan nerek. Takie badanie krwi musi być wykonane nie wcześniej niż 7 dni przed badaniem rezonansem magnetycznym.

Ważne jest aby przed badaniem zgłosić technikowi wykonującemu badanie jakiekolwiek reakcje uczuleniowe bądź krwawienia występujące w przeszłości w związku z podaniem środka kontrastującego.

Pacjenci, którzy mają skłonności do alergii lub u których już wcześniej występowała reakcja alergiczna, są niestety o wiele bardziej narażeni na niepożądane reakcje. Jeśli mimo wszystko wystąpią jakiekolwiek niepokojące objawy, zazwyczaj trwają one bardzo krótko i przebiegają łagodnie.

Artrografia w pierwszej części nie różni się niczym od standardowego badania stawu. Technik układa pacjenta w aparacie do rezonansu i wykonuje standardowe sekwencje. Po przeprowadzeniu badania pacjent udaje się do pomieszczenia zabiegowego, gdzie lekarz ortopeda lub radiolog wstrzykuje rozcieńczony roztwór kontrastu z solą fizjologiczną bezpośrednio w badany staw. Po iniekcji należy odczekać pewien czas, wykonując przy tym ćwiczenia, aby badany staw był w ruchu. Pozwala to na właściwe rozprowadzenie kontrastu.

II faza

W dalszej części wykonuje się dodatkowe sekwencje w rezonansie. Badania z kontrastem zawsze przeprowadzane są dwufazowo.

Po wykonaniu badania rezonansem magnetycznym można bez przeszkód prowadzić samochód. Zarówno samo badanie, jak i ewentualne podanie kontrastu nie wpływają negatywnie na samopoczucie, na zmysły (wzrok, słuch) czy na koncentrację, niezbędne do tego, by pewnie dla siebie i dla innych uczestników ruchu kierować autem.

Oczywiście niekiedy bywa tak, że rezonans magnetyczny jest dla pacjenta bardzo stresujący – jeśli tak się dzieje, warto poprosić o to, by ktoś przywiózł nas samochodem na badanie, skorzystać z taksówki lub komunikacji zbiorowej. Prowadzenie auta w sytuacji silnego stresu z pewnością nie jest wskazane.

Można by założyć, że im bardziej skomplikowana diagnostyka, tym skuteczniejsza. W ten sposób badanie USG przez wiele osób zostało uznane za niewystraczające przy diagnozowaniu urazów. Tak jednak nie jest. Metoda ta obrazuje narządy wewnętrzne w innym zakresie niż np. tomografia komputerowa i świetnie spełnia swoje zadanie w diagnostyce różnych schorzeń.

USG – uniwersalne ultradźwięki

Ultrasonografia jest nieinwazyjnym badaniem, które w diagnostyce wykorzystuje odbicie fal ultradźwiękowych, umożliwiając uzyskanie obrazu narządu. W przypadku USG tkanek miękkich (USG ortopedyczne), obrazowanie obejmuje zmiany patologiczne wskazanych do badania obszarów w obrębie mięśni, więzadeł, powięzi i ścięgien. Ponieważ USG jest badaniem nieinwazyjnym, jest w związku z tym metodą bezpieczną i może być wielokrotnie powtarzana, co jest jej dużym atutem, stąd jej popularność – wyjaśniają specjaliści Rex Medica. Poza tym, metoda pozwala diagnozować prawie wszystkie narządy, z wyjątkiem centralnego układu nerwowego – do tego służy już rezonans magnetyczny (MRI). Jest to niezwykle precyzyjna metoda, umożliwiająca wykrycie w narządach bardzo małych zmian o wielkości nawet 0,1 mm.

Kiedy na badanie ultrasonograficzne?

Dużą przewagą USG nad tomografią czy rezonansem magnetycznym jest możliwość wykorzystania tej metody w dynamicznych badaniach narządów, a więc podczas ruchu, co daje możliwość ich obserwacji. Jak tłumaczą specjaliści Rex Medica, poza echokardiografią, jest to bardzo popularny sposób diagnozowania stawów, w których zmiany patologiczne ujawniają się dopiero w trakcie wykonywania określonej czynności. W tomografii i rezonansie, które są metodami statycznymi, uzyskanie takich wyników nie jest możliwe.

O ile tkanki miękkie, mięśnie i stawy kwalifikują się do badań rezonansem, do diagnostyki zdecydowanej większości ortopedycznych przypadków wystarcza ultrasonografia. Podobnie jest ze wszystkimi, prawidłowo przebiegającymi objawami schorzeń, do badań których standardowo wykorzystuje się USG jako metodę najbardziej optymalną. Stosuje się je także w diagnostyce płodu, prostaty (przezodbytnicze badanie specjalną głowicą) czy piersi, z powodzeniem wykonując je u kobiet między 40-50 rokiem życia jako uzupełnienie mammografii. USG odgrywa również ogromną rolę podczas biopsji i pobierania tkanki do badań histopatologicznych, co wykonuje się pod kontrolą głowicy. Monitoring USG jest zresztą coraz bardziej popularny i wraz z rozwojem leczenia małoinwazyjnego, coraz więcej specjalizacji wykorzystuje potencjał ultradźwięków w celu prawidłowego przeprowadzenia zabiegu, jak chociażby chirurgia naczyniowa czy ortopedia w zabiegach regeneracyjnych bądź w iniekcjach dostawowych.

Czego nie pokaże USG?

Wszystkie wielonarządowe urazy, jakie są następstwem np. wypadku bądź zmiany chorobowe w kilku okolicach, np. przerzuty nowotworowe są wskazaniem do rezonansu – w tym zakresie jest to nieoceniona metoda diagnostyki, której nie dorówna badanie ultrasonograficzne. Również urazy kostne nie zostaną wykryte tą metodą, ponieważ fale ulegają odbiciu od kości, podobnie jak od narządów wypełnionych gazami, dlatego np. badanie jamy brzusznej wymaga specjalnego przygotowania.

Ultrasonografia to badanie całkowicie bezbolesne oraz nieinwazyjne. Służy wykrywaniu zmian patologicznych w narządach bez potrzeby podawania środków kontrastujących. Dzięki badaniu USG lekarz jest w stanie ocenić kształt, wielkość, położenie narządu oraz powierzchnię i jego wnętrze. Narząd można oglądać w dowolnym przekroju. Ocena echa struktury podczas badania USG pozwala lekarzowi poznać charakter ewentualnych zmian lub nieprawidłowości (zwyrodnieniowe, zanikowe, zapalne, nowotworowe).

Bardzo ważne jest regularne wykonywanie badań USG, gdyż taka profilaktyka może pomóc we wczesnym wykryciu chorób i w konsekwencji uratować życie. Aby wykonać badanie USG nie jest potrzebne skierowanie od lekarza specjalisty. Prosimy o przybycie 10 minut wcześniej przed wyznaczonym terminem i zabranie ze sobą wyników wcześniej wykonywanych badań.

Nasz aparat USG posiada na wyposażeniu pełen zestaw sond (w tym sondę 18 MHz do badań niewielkich stawów), dzięki czemu możemy przy jego pomocy uzyskać obrazy stawów, tkanek miękkich i wykonać USG dopplerowskie. Aparat GE Logiq S został też wyposażony w opcję łączenia obrazów podczas badania, co pozwala na ocenę większych struktur.

Poza możliwością skanowania pacjentów o różnorodnej budowie ciała, aparat Logiq S7 oferuje również narzędzia dostarczające dodatkowe dane diagnostyczn, a także zwiększające wydajność i pewność diagnozy. Dedykowane pakiety umożliwiają lekarzom wykonywanie efektywnych i niezwykle specjalistycznych badań.

Aby wykonać badanie USG nie jest potrzebne skierowanie od lekarza specjalisty. Prosimy o przybycie 10 minut wcześniej przed wyznaczonym terminem i zabranie ze sobą wyników wcześniej wykonywanych badań.

Dzień przed

Nie należy spożywać potraw ciężkostrawnych i powodujących nadmierne wydzielanie gazów. Pacjenci z problemami żołądkowymi powinni zażyć lek przeciw wzdęciom – usuwa on powietrze z przewodu pokarmowego, które jest przeszkodą w poprawnym przeprowadzeniu badania.

6 godzin przed

Nie można przyjmować jakichkolwiek pokarmów, płynów gazowanych oraz słodzonych (wskazana jest woda mineralna), żuć gumy i palić tytoniu.

2 godziny przed

Należy wypić około 2 litrów niegazowanej wody, tak aby pęcherz w trakcie badania był wypełniony.

Dzień przed

Nie należy spożywać potraw ciężkostrawnych i powodujących nadmierne wydzielanie gazów. Pacjenci z problemami żołądkowymi powinni zażyć lek przeciw wzdęciom, który usuwa powietrze z przewodu pokarmowego, będące przeszkodą w poprawnym przeprowadzeniu badania.

6 godzin przed

Nie można przyjmować jakichkolwiek pokarmów, płynów gazowanych oraz słodzonych (wskazana jest woda mineralna), żuć gumy i palić tytoniu.

2 godziny przed

Należy wypić około 2 litrów niegazowanej wody, tak aby pęcherz w trakcie badania był wypełniony.

Badanie nie wymaga przygotowania. Najlepiej jednak wykonać je pomiędzy 1. a 10. dniem cyklu miesiączkowego. Badaniu bez przeszkód mogą poddać się kobiety w ciąży oraz karmiące. Aby wykonać badanie USG nie jest potrzebne skierowanie od lekarza specjalisty. Prosimy o przybycie 10 minut wcześniej przed wyznaczonym terminem i zabranie ze sobą wyników wcześniej wykonywanych badań.

Badania nie wymagają przygotowania. Prosimy o przybycie 10 minut wcześniej przed wyznaczonym terminem i zabranie ze sobą wyników wcześniej wykonywanych badań.

Badania nie wymagają przygotowania. Prosimy o przybycie 10 minut wcześniej przed wyznaczonym terminem i zabranie ze sobą wyników wcześniej wykonywanych badań.

Aby wykonać badanie USG nie jest potrzebne skierowanie od lekarza specjalisty. Prosimy o przybycie 10 minut wcześniej przed wyznaczonym terminem i zabranie ze sobą wyników wcześniej wykonywanych badań. Badanie jest całkowicie bezbolesne oraz nieinwazyjne.

Dzień przed

Nie należy spożywać potraw ciężkostrawnych i powodujących nadmierne wydzielanie gazów. Pacjenci z problemami żołądkowymi powinni zażyć lek przeciw wzdęciom – usuwa on powietrze z przewodu pokarmowego, które jest przeszkodą w poprawnym przeprowadzeniu badania.

6 godzin przed

Nie można przyjmować jakichkolwiek pokarmów, płynów gazowanych oraz słodzonych (wskazana jest woda mineralna), żuć gumy i palić tytoniu.

Badania nie wymagają przygotowania. Prosimy o przybycie 10 minut wcześniej przed wyznaczonym terminem i zabranie ze sobą wyników wcześniej wykonywanych badań.

Bezpośrednio po badaniu lekarz przygotowuje opis badania i przekazuje pacjentowi.

Dostępny w Rex Medica Sport aparat Brivo DR-F marki GE to w pełni cyfrowy system do badań rentgenowskich, zaprojektowany z myślą o udoskonaleniu procesu wykonywania badań, zwiększenia niezawodności, efektywności oraz łatwości obsługi.

Został on wyposażony w jednopłytowy detektor, pozwalający na niskodawkowe diagnozowanie. Oznacza to, że do uzyskania obrazów bardzo wysokiej jakości potrzeba niewielkiej ilości promieniowania, a samo badanie jest mniej inwazyjne dla organizmu pacjenta.

Technika cyfrowa pozwala na całkowite wyeliminowanie klisz fotograficznych, co eliminuje powstawanie błędów podczas ich obróbki oraz gwarantuje nawet 50-krotne skrócenie czasu wykonywania zdjęcia. Dzięki temu, ekspozycja naszego Pacjenta na działanie promieni rentgenowskich jest znacznie krótsza, a ostrość i jakość zdjęcia – o wiele wyższa.

Wskazaniem do wykonania badania RTG są:

• schorzenia w obrębie klatki piersiowej,
• choroby serca,
• choroby zatok
• choroby nerek,
• reumatyzm,
• złamania kości.

Dzień przed

Nie należy spożywać potraw ciężkostrawnych i powodujących nadmierne wydzielanie gazów. Pacjenci z problemami żołądkowymi powinni zażyć lek przeciw wzdęciom.

6 godzin przed

Nie można przyjmować jakichkolwiek pokarmów, płynów gazowanych oraz słodzonych (wskazana jest woda mineralna), żuć gumy i palić tytoniu.

Przed badaniem można normalnie spożywać posiłki oraz przyjmować leki. Jeżeli przyjmowane są leki przeciwkrzepliwe (heparyna, warfaryna, acenokumarol lub aspiryna), należy o tym bezzwłocznie poinformować lekarza prowadzącego badanie. Ważne jest również, aby przed badaniem poinformować lekarza o metalowych elementach wszczepionych w ciele, takich jak np. rozrusznik serca.

Lekarz ortopeda zajmuje się więc chorobami i urazami narządu ruchu wynikającymi m.in. z wad wrodzonych i nabytych, kontuzji mechanicznych czy nagłych wypadków. Do ortopedy należy udać się w przypadku bólu mięśni i stawów, skręceń, stłuczeń, złamań i pęknięć kości, chorób zwyrodnieniowych objawiających się bólem i ograniczeniem ruchomości, a także występowania wad postawy, zarówno u dzieci, jak i u dorosłych. Specjalista zaleci przeprowadzenie odpowiednich badań obrazowych, a następnie włączy dopasowane do indywidualnych potrzeb metody leczenia.

Lekarz reumatolog zajmuje się diagnostyką, leczeniem i profilaktyką chorób zwyrodnieniowych oraz zapalnych tkanki łącznej, stawów i kości, takich jak reumatoidalne zapalenie stawów, gorączka reumatyczna, zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa, twardzina układowa, osteoporoza czy sarkoidoza. Do reumatologa należy zgłosić się w sytuacji występowania takich objawów, jak ból mięśni, stawów i kości, którym towarzyszą gorączka, obrzęki, dolegliwości w obrębie jamy brzusznej, sztywność, zniekształcenie i opuchnięcie stawów, problemy z poruszaniem się.

Oczywiście bywa i tak, że lekarz ortopeda zleci konsultację z reumatologiem lub odwrotnie – opinia drugiego specjalisty pozwala postawić jednoznaczną diagnozę.