Blokada nerwu potylicznego to miejscowe jego znieczulenie, które ma czasowe działanie przeciwbólowe (ok. 2 miesiące).
Kiedy się stosuje tę metodę?
- w neuralgii nerwu potylicznego;
- w przypadku rozpoczęcia leczenia zapobiegawczego w nasilonym stanie migrenowym;
- dla ułatwienia odstawienia leków przeciwbólowych u pacjentów z bólem głowy spowodowanym nadużywaniem leków;
- u kobiet z nasiloną migreną w ciąży;
- jako leczenie wspomagające w klaserowych bólach głowy.
Jaki lek stosuje się w blokadzie nerwu potylicznego większego?
Podczas wykonywania blokady stosuje się sam lek przeciwbólowy lub mieszankę dwóch leków: przeciwbólowego oraz glikokortykosteroidu.
Możliwe komplikacje
W przypadku prawidłowo wykonanej blokady nerwu potylicznego powikłania występują bardzo rzadko. W pobliżu nerwu potylicznego znajduje się tętnica, dlatego istnieje niewielkie ryzyko wstrzyknięcia znieczulenia miejscowego bezpośrednio do tętnicy. Powikłanie tym wywołane jest niezwykle rzadkie, ponieważ aspiracja przed wstrzyknięciem leku pomaga w zidentyfikowaniu igły w naczyniu krwionośnym. Nerwy potyliczne są nerwami czuciowymi, dlatego przejściowe drętwienie występuje w regionach zaopatrywanych przez nerwy.
Zabieg nie jest zalecany dla osób uczulonych na leki miejscowo znieczulające, z zaburzeniami krzepliwości krwi, i takich, które mają aktywne zakażenie, niekontrolowaną cukrzycę lub choroby serca. Niezbyt częste ryzyko obejmuje krwawienie (szczególnie w przypadku leków rozrzedzających krew), zakażenie, ból i uszkodzenie nerwów. Szansa wystąpienia działań niepożądanych rośnie wraz z dodatkowymi procedurami bloku nerwu potylicznego.
Igła nie przechodzi przez czaszkę, więc nie ma ryzyka wycieku płynu mózgowo-rdzeniowego, zapalenia opon mózgowych lub uszkodzenia mózgu lub rdzenia kręgowego. Nerw nie łączy się z żadnymi mięśniami, więc słabość lub zmiana w wyrazie twarzy nie występują.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na lidokainę lub inne leki miejscowo znieczulające o budowie amidowej lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.